Guido's 2e week in Beijing

Zojuist heb ik vernomen dat de BIT hun wedstrijd hebben gewonnen met 3-2, ze zijn in de laatste drie speelronden van de laatste naar de negende plek gestegen. Uiteraard doe ik net alsof mijn aanwezigheid hier de druk verhoogt heeft op het team, waardoor de prestaties naar een hoger niveau zijn getild.

Iedereen in mijn formele aanwezigheid is zeer verheugd met dit goede nieuws, nu de BIT wederom een seizoen in de JIA A league actief gaat blijven kan het werk voor het volgende seizoen nu pas echt gaan beginnen. Niet dat ik reeds iets te klagen had betreft de aanwezigheid van werk. Mijn zelfgemaakte planning in overeenstemming met Shine bracht mij zonder het goed door te hebben een schema waarin menig Chinese arbeider zich in zal herkennen, namelijk een zevendaagse werkweek.

Mijn maandag en dinsdag bestonden echter uit wederom contacten leggen en huishoudelijke taakjes buiten het werk om te regelen. Maar zoals elke dag hier in Beijing, vlogen deze dagen wederom weer werkelijk voorbij. En voordat ik het wist was het al weer woensdag en stond mijn eerste interview van deze week op de planning. Het zou gaan om een interview met de manager van de enige aanwezige amateurclub van Beijing, genaamd Beijing Yue Ye FC. De man, Cai Wei genaamd, stond schijnbaar erg hoog in aanzien want bij ontvangst sprong mij direct in het oog wie hij reeds ontmoet had aan internationaal erkende voetbaltrainers. Na enkele traditionele kopjes thee te hebben gedronken kon het gesprek echt gaan beginnen. Met mijn trouwe gids en tolk Hector die mij vergezelde had ik al snel door dat de man zich op zijn gemak voelde en dat hij zeer geïnteresseerd was in ons project. Dit door de vele vragen die hij zelf uiteindelijk ging stellen, maar vooral omdat hij op zo beetje alle vragen die we stelden antwoord wilde geven. Op zich niet zo heel uniek zult U denken, maar in China is het zo dat op elke vraag wel antwoord wordt gegeven, maar heel vaak op een dusdanige manier dat wanneer ze geen zin hebben om de vraag daadwerkelijk te beantwoorden een verhaal er om heen verzinnen om het concrete daadwerkelijke gevraagde maar enigszins te ontwijken. Maar deze man was direct, gaf uitvoerig zijn mening en was zelfs bereidt om ons nog mee te nemen naar zijn academie en rond te leiden over zijn prachtige complex gelegen binnen het Olympisch dorp. Met een hele hoop informatie betreft de competities, amateur verenigingen, scholen, opzetten en de Chinese kijk op het nationale team en voetbal ging ik naar huis. Ondertussen had ik vier uur van de man zijn tijd in beslag genomen en waren we eigenlijk nog steeds niet uitgepraat. Daarom werden er kaartjes uitgewisseld en afgesproken dat we zeker nog een keer dit jaar elkaar een bezoek zouden brengen.

Bij thuiskomst kreeg ik van Shine een telefoontje dat de aanvoerster van het Chinese dameselftal dat zilver won op de Olympische Spelen van Atlanta in ’96 ons graag wilde ontmoeten en dat we voor morgen een afspraak hadden gepland. Shine was zeer enthousiast hierover, allereerst omdat het natuurlijk één van zijn idolen is op het gebied van vrouwen voetbal. Maar daarnaast ook omdat Liu Ai Ling een icoon is geworden van het Chinese voetbal. Waarin ze een belangrijke rol vervult binnen de BFA. Een afspraak maken met een dame van dit kaliber op dit vakgebied is daarom niet iets wat ons dagelijks overkomt.

Na een tijdje te doorgebracht te hebben in de taxi kwamen we aan bij een antiek ogend stadion, waar niet alleen getraind werd door de Beijing Women, maar tevens ook door het nationale tafeltennis en turnteam. Liu Ai Ling ving ons op in een grote vergaderruimte en om geen tijd te verspillen met vragen over haar eigen carrière en ambities wilde ik eigenlijk direct op mijn doel af gaan om antwoord te krijgen op de vragen relevant waren voor mijn onderzoek. Dit was een goede zet, want bij de enige keer dat ik informeerde naar een persoonlijke mening werd me verwezen naar het
internet. Met een vriendelijke lach en wat charme lukte het mij op een zeer formele wijze zo beetje alle informatie die ik nodig had betreft het vrouwenvoetbal in Beijing en natuurlijk China bij haar in te winnen. Zo kreeg ik informatie uit de eerste hand. Want wie wist beter dan iemand die zelf voor de BFA werkte en actief was geweest op het hoogste niveau, hoe het Chinese voetbal qua structuur in elkaar zit dan deze persoon. Na een uur te hebben gesproken met elkaar, vertelde ik haar wat ik precies met deze informatie van plan was en de daadwerkelijke reden van het interview. Uitgebreid hebben Shine en ik haar over het gewenste concept ingelicht en
wat onze toekomstplannen waren. Ze reageerde daarop zeer verheugd en zei toen dat ze haar mening over ons concept en onderzoek tegen een ieder die hiermee met vragen naar haar zou komen welwillend en positief zal uitspreken. Waarbij we tevens ten alle tijden naar haar diensten, kennis en hulp zouden mogen lobbyen. Dit was dan ook wel het hoogtepunt van mijn onderzoek zover te noemen, gezien wij zojuist de top van het Chinese karakter qua hiërarchie positief haar mening hadden horen uitspreken over
ons gewenste concept. En we een hele hoop informatie hadden gekregen,waarbij een deel van ons reeds gedane onderzoek bevestigd werd en we nu een zeer duidelijk beeld hadden gekregen over het Chinese damesvoetbal in China. Na een aantal foto’s gemaakt te hebben volgden we onze weg naar huis. Na een lunch met een gelukkige Shine was ik nog even wezen shoppen. ’s Avonds was ik wederom zelf weer eens gaan trainen en nu was het alweer bijna vrijdag.

Vrijdag heb ik benut om alle verzamelde informatie op papier te zetten en door te sturen naar het thuisfront.

Zaterdag hebben Shine en ik nog een bezoek gebracht aan damesvoetbaltoernooi in het financiële district van Beijing. Waar we enkele wedstrijden hebben bekeken en concludeerde dat er zeker nog enig talent hier in China te vinden is. Zeer interessant en wederom een goed gevoel om de week mee af te gaan sluiten.