Guido's eerste volle werkweek

Het is nu vrijdag ochtend en ik ben bezig op kantoor om mijn eerste interview resultaten op papier te zeggen. Mijn eerste werk week zit er over een aantal uurtjes op. Nee dat is niet helemaal waar, want ook morgen zal weer in het teken staan van het houden van enkele interviews, het bezoeken van een academie en nog enkele andere activiteiten met betrekking op mijn onderzoek.

Ik zal beschrijven hoe deze week er voor mijn uit gezien heeft. Zondag ben ik op pad gegaan samen met Hector om te onderzoeken op wat voor niveau het Chinese voetbal nu eigenlijk werkelijk staat. Dus wat konden we nog beter doen, dan Beijing Guoan,“de” club Beijing en het Chinese profvoetbal uit de CSL (Chinese Super League, de eredivisie van China) te bezoeken. Ik werd afgezet bij het stadion, waar Hector mij op stond te wachten. Wat me direct op viel is het Chinese “aparte” gevoel met je ergens betrokken bij voelen. Ze hadden shirts op hun hoofd, duivelsoortjes met groene lichtjes (de kleur van de club is groen red.) trompetten in alle soorten en maten, vlaggen en tal van allerlei andere prularia bij zich om hun club aan te gaan moedigen. Op zich vrij normaal, maar het is de mate van verwachting die mij overviel. Normaal gesproken gedragen de meeste Beijingren, wat staat voor Chinese bevolking, zich heel onopvallend en is normaal doen al vreemd genoeg. Maar nu hadden ze het echt naar hun zin, volledig uitgedost met hun reeds genoemde prularia zaten de verschillende supporters groepen bij elkaar in een vak. Wat meteen het leuke tafereel opleverde dat het stadion waar zo’n 30.000 man in kan nu in vakjes opgedeeld was door een bezoekers aantal van +/- 8000 man. Allemaal zongen ze hun eigen lied, sprongen ze op een ander tempo en hadden ze verschillende woorden om de scheidsrechters en tegenstander te beledigen. Een leuke chaos, wat me toch wel warm hield in het ijskoude, onoverdekte stadion. Het was vaak ook veel leuker om naar te kijken dan de eigenlijke wedstrijd. Het niveau was, niet echt hoogstaand te noemen. Er was zo ontzettend veel balverlies, individualisme werd totaal niet benadrukt, de actie wordt niet gemaakt en voordat ze het idee hebben dat ze de bal al te lang bij zich hebben wordt hij meestal al ergens naar toe afgespeeld. Vaak naar voren, weinig breed, weinig doordacht en vaak heel vaak buiten het veld of in de voeten van de tegenstander. Er is totaal geen rust aan de bal en een heuse tactiek of aanvoerder die het spel bepaalt is er niet of soms ver te zoeken. Dat was jammer, want er liepen heus een paar spelers bij die zeker een eredivisie waardig niveau hadden. Maar deze gingen door zichzelf of door het team vaak totaal verloren in het spelbeeld. Werden niet of nauwelijks “goed” aangespeeld, hadden geen dragende spelers bij zich. En wanneer ze zich bevonden in de ultieme positie om aangespeeld te
worden, werd de bal meestal aan hun neus voorbij gedachteloos in het wilde weg geschoten. In de tussentijd stond het nog steeds 0-0 en werden er verschillende mensen uit het stadion gestuurd omdat ze “te veel” scheldwoorden hadden geroepen richting het veld. Deze mensen liepen gewillig mee en werden toegejuicht door hun eigen supporters die met de jas over het hoofd hun genegenheid toeriepen tot hen. Terug naar de wedstrijd, pas in de laatste tien minuten werd er een doelpunt gescoord
door Beijing Guoan, wat me tot dan toe ook echt opviel is dat het Chinese publiek zich zeer uitlaat over goede en mooie acties of verdedigende oplossingen. Iets wat in Nederlandse opzichten soms doodnormaal is, is hier werkelijk een kunst aldus de reactie van de toeschouwers. Tevens iets wat me in het oogsprong was het uitvak, wat hier het koosnaampje draagt “de vijand” zij hebben het ongelofelijke voor elkaar gekregen om 90 minuten lang, gedurende de hele wedstrijd en de rust op het ritme van hun meegereisde toeters te springen en liederen te zingen.

Uiteindelijk bleef de wedstrijd niet spannend en waren er zeer weinig kansen Beijing Guoan had voor de derde maal op rij gewonnen en het publiek was tevreden. Mijn vraag waarom er eigenlijk middenvelders waren opgesteld bleef dus onbeantwoord, evenals de vraag waarom het veld hier net als in de rest van de wereld 50 meter breed is gemaakt. Mensen lopen hier letterlijk naar de bal toe, in plaats van vrij. Een zekere tactiek, een dragende en verdelende speler, een tikkeltje snelheid en individualisme plus het daarbij soms behorende tikkeltje “voetbal arrogantie” zouden deze teams kunnen tillen tot een veel hoger niveau.

Ik ging naar huis, dinsdag zou een dag worden waardoor ik door stad zou trekken opzoek naar enkele universiteiten en voetbal courts. En enkele huishoudende dingen moest regelen.

Woensdag had ik afgesproken met Shine naar zijn oude Universiteitsteam het BIT te gaan kijken. Het BIT team is een Universiteits team dat op professioneel niveau voetbalt in de JIA A league, hetgeen te vergelijken is met de Eerste Divisie in Nederland. Dat is vrij uniek, en daarom worden ook alle wedstrijden live door Beijing TV uitgezonden. Opzoek naar enkele aansluitende connecties. En deze zijn gevonden, woensdag ben ik namelijk tijdens de wedstrijd in contact gekomen met een dame die speelde voor het Nationale Chinese team dat tweede werd op het WK van……na de verloren wedstrijd tegen de dames van U.S.A. ze zou aan het hoofd staan van een
dames voetbal academie hier in China. En dat is natuurlijk heel erg interessant om een keer te gaan bezoeken. Nummers en kaartjes werden uitgewisseld en een afspraak zal in de komende week gemaakt gaan worden. Ook legde ik mijn eerste contact met de coach van het BIT, die alleen wilde weten om het gesprek in vordering te zetten of de spelers die wij zouden sturen het niveau hier aan zouden kunnen. Met volle bevestiging antwoordde ik op zijn vraag. Waarna hij zeer enthousiast leek en het
gesprek met Shine voortzette in het Chinees. Waarop ik uiteindelijk te horen kreeg, dat ook deze coach vanaf nu zich ter beschikking stelde voor een interview om antwoord te gaan geven op al mijn vragen voor mijn stage onderzoek. Tevens heb ik de nummers gekregen van twee spelers die voor dit Universiteitsteam uitkomen, de afspraak werd meteen gemaakt voor de dag daarop. Tevens zijn we in contact gekomen met een aanknopingspunt om voetballers van het Beijing Guoan team te ontmoeten. Dit gaat heel interessant worden gezien de kennis op het professionele voetbalgebied qua
structuur voor mij en mijn collega’s nog vrij onbekend is.

Betreft de wedstrijd, deze was eigenlijk stukken beter om aan te zien dan de wedstrijd van zondag. Hier omdat het toch wel opvalt dat de voetballers van BIT meer met hun bij zich dragende intelligentie spelen, ze wonnen dan ook verdient met 3-1 en stelde zich veilig van degradatie. Dit maakte het spel toch een stuk aantrekkelijker (op sommige momenten) Het enige waar ze op te kort komen om op het hoogste niveau te spelen zijn dan ook de individuele kwaliteiten van de spelers zelf.

Donderdag was ik jarig en dit had ik dan ook op de woensdag op donderdagavond, om klokslag 12 uur gevierd met enkele vrienden die ik hier ontmoet had in de trendy club genaamd ‘China Doll’. Ik wilde het niet al te laat maken, want ik moest gewoon werken op mijn verjaardag gezien het een doordeweekse dag was en daarop ook mijn eerste interviews gepland zouden staan met de BIT voetballers. Ik was nieuwsgierig en een vrij enthousiast over hoe het zou gaan lopen. De jongens die ik zou gaan
ontmoeten zijn namelijk best grote namen in de Chinese, maar vooral ook in de Beijingse voetbalwereld. Het bleken uiteindelijk twee uiterst vriendelijke jongens die al mijn vragen zeer uitgebreid hebben beantwoord.

En daarmee zijn de eerste stappen in de goede richting gezet.